O sztuce. Blog Justyny Napiórkowskiej

O twieram nowy cykl : moja pinakoteka. Będę pisać o obrazach , które niezmiennie mnie fascynują, które chcę odkrywać od nowa. Przy tej okazji będę pisać też o moich podróżach, o miejscach, które przyciągają mnie swoim magnetyzmem. A zatem będzie tu wiele powrotów do Włoch. W końcu do Rzymu prowadzą wszystkie drogi! Piero della Francesca w Arezzo Pamiętam moją pierwszą podroż do Arezzo. Nie wiedziałam wówczas , że to miasto Roberto Benigniego. Dla mnie było to miasto Piera della Fanceschi. Lokalne cafeterie i trattorie korzystają z reputacji swoich wielkich obywateli. Przy głównym placu jest bar Vita e bella, jest też kawiarnia u Roberto...A po przeciwej stronie piazzy- gęsty i dobroczynny cień rzuca kościół franciszkanów. W prezbiterium - arcydzieło Piero della Franceschi- freski z historią Krzyża  Świętego. Żeby dobrze stopniować wrażenia, przed wejściem do kościoła Franciszkanów chłodziliśmy się sorbetem. Było chwilę po południu, słońce wisiało w najwyższym punkcie nieba, a...

Nowe Sukiennice- już za chwilę! Ukończono modernizację Galerii Sztuki XIX wieku przy krakowskim Rynku. Jutro z Warszawy rusza specjalny pociąg - prosto do Krakowa, na uroczystości zakończenia modernizacji. Przy tej okazji - kilkanaście wybitnych postaci- między innymi Adam Zagajewski, Wisława Szymborska, Magdalena Abakanowicz - odbierze "akredytacje" - na ambasadorów Nowych Sukiennic. Przypomnijmy - powołanie muzeum związane było z pięknym gestem Henryka Siemieradzkiego, wówczas jednego z najbardziej cenionych malarzy europejskich, słynnych "Pochodni Nerona" z intencją stworzenia przyszłej kolekcji sztuki Muzeum Narodowego. Do gestu przyłączyli się inni twórcy,a 7 października 1879 roku kolekcję otwarto "na pożytek całego narodu".  Współcześnie w kolekcji Sukiennic zobaczyć można arcydzieła- Samosierrę  Michałowskiego, Czwórkę Chełmońskiego , Szał Podkowińskiego, Elenai Malczewskiego... Otwarcie Sukiennic dla publiczności- znów "na pożytek całeg...

Co roku zaczyna się tak samo. Dość spokojnie. Kończy - zbiorowym tańcem na kazimierskim Rynku! Festiwal Klezmerski w Kazimierzu Dolnym zawsze wpisuję sobie do kalendarza. Pod gwiaździstym niebem, w gorącą , letnią noc Miasteczko wypełnia muzyka o fantastycznej mocy. Muzyka klezmerska jest niebywale emocjonalna . Czasami  refleksyjna- jak w pieśni o tęsknocie króla Dawida na pustyni w aranżacji Klezmoholics- to trzy wersy tekstu przepełnionego nostalgią. Najczęściej porywająca- w wykonaniu Neo Klez i Di Kuzine. Nierzadko wzbogacana jazzem, ska, tradycjami bałkańskimi i cygańskimi.   Klezmerzy zawsze grali dla ludzi, w karczmach i na weselach. W kulturze żydowskiej chasydzi tańcem i śpiewem zwracali się do Boga. Wczorajsza publiczność na Rynku - a było międzynarodowo -nie zawiodła. Tańce trwały do północy. Wtedy akustykę Miasteczka przejęły najgłośniejsze świerszcze jakie kiedykolwiek słyszałam! Festiwal Muzyki i Tradycji Klezmerskiej, Kazimierz Dolny , 13...

Wszyscy wszędzie mówią o Grunwaldzie. Dzisiaj rozegra się wielka rekonstrukcja bitwy. 600 lat temu, dwa dni po walce rycerze już opatrywali swoje rany. Wśród nich był podobno dzielny woj, który w pełnej oddania walce utracił nogę. Zyskał za to przydomek Kuternogi ,nadania od króla Jagiełły a także późniejszy tytuł szlachecki - obowiązujący do dziś ;) . Ponad pół tysiąclecia później dowiedziałam się, że był to mój dzielny przodek :). Odkrycie tych 'grunwaldzkich" korzeni było dość zabawną historią mojej rodziny. Los rodu wyłonił się wtedy z mroków historii za sprawą powstałego wówczas w Polsce towarzystwa monarchistycznego. Byli w nim arystokraci, były postulaty wprowadzenia monarchii, był nawet pan, którego nazywano Wielkim Księciem. W sumie wszystko można traktować z przymrużeniem oka. Dla mnie natomiast fascynujące było to, że monarchiści zdołali odtworzyć sześć stuleci drzewa genealogicznego mojej rodziny. Od Bitwy pod Tannenbergiem , przez nadanie herbu Prus III,...

Lipiec w Rzymie. Jest goraco. Dzis temperatura spadla z czterdziestu na trzydziesci kilka stopni, ale ja nie odczuwam roznicy. Lipcowe dni w Rzymie to przemierzanie miasta sladem cienia. Ja przynajmniej przez ostatnie dni szlam za glosem rozsadku, który kazal mi szukac ukojenia od upalu w penombrze rzymskich kamienic. Znow ide nie jak zamierzam, lecz tak jak mnie cien prowadzi, od wyspy chlodu do zacienionej przystani, przez male archipelagi wsrod ktorych wynurzam sie na chwile na pełna ekspozycje w sloncu. Zobaczylam imponujace MAXXI -nowe muzeum sztuki wspolczesnej - swiatynie XXI wieku, instytucje, ktora swoim rozmachem ma dowodzic, że Rzym jest takze miastem mlodym , miastem awangardy. Nie uwierzylam. Tu w Rzymie, gdzie zawsze szukam przeszlosci, tajemniczych nici wiazacych nasza dzisiejszosc z zapisem wiekow bardziej w MAXXI skusila mnie klimatyzacja.Wlosi obsesyjnie podkreslaja swoja nowoczesnosc. Znajomy aktor wyjasnil mi, ze to taki rzymski wyrzut sumienia wobec XXI wieku...

Usłyszeć w radiowej Jedynce komentatorów mundialu - rozwijające ( słowa w pościgu za akcją na boisku , jak w opisie Zimocha : "zawodnik biegnie szybko, ale piłka jest jeszcze szybsza...") Zobaczyć grę po wejściu Jesusa Navasa -było warto! Zobaczyć radość Hiszpanów obsypanych złotym confetti - bezcenne ! Eviva España!!! Udostępnij

Trzy paryskie zimy - przełom lat 50-tych i 60-tych - to najciekawszy , formacyjny czas w twórczości Jana Lebensteina. Otwarta niedawno wystawa w warszawskiej Zachęcie ma dokumentować powstawanie prywatnej mitologii Lebensteina, moment zasklepiania niejednorodnych wątków w jego twórczości w wieloznaczeniową, dojrzałą formę. Jan Lebenstein wyraźnie i konsekwentnie zaznaczał swoją odrębność. Jego sztuka wyrosła w kontekście zupełnie innych tendencji. Sztuka światowa promowała pop art.  Lebenstein metaforyczny, Lebenstein symoliczny , Lebenstein zakorzeniony w kulturalnej i cywilizacyjnej tradycji Europy pozostał wobec mód niezależny. Niepodległość jego sztuki w jej początkach celebruje wystawa w Zachęcie. Pieczęć Erosa i Thanatosa. Paryż , lata 60. do 22 sierpnia 2010 Udostępnij

Zachęcam Państwa do lektury wakacyjnego numeru magazynu "Ona". Na jego łamach - m.in. mój tekst o fascynującej postaci - Marii Papa Rostkowskiej.  W następnym numerze będzie można przeczytać o Lidii Dieliektorskiej- muzie Matisse`a.  Udostępnij

Ciekawe, jakie było lato 1886 roku. Pewnie gorące i słoneczne. Jak dzisiaj. Słońce stapiało krajobraz okolicznych wzgórz, piasków nadwiślańskich i toni jak na malarskiej palecie. Kazimierz był miastem artystów. Wśród bohemy znalazło się trzech młodych, pełnych pasji i talentu malarzy. To w Kazimierzu spotkali się przyjaciele, Józef Pankiewicz i Józef Podkowiński z Aleksandrem Gierymskim. Gierymski był już autorem podziwianej za potraktowanie światła, bardzo wdzięcznej "Altany". Arcydzieło luminizmu musiało zrobić na dwóch młodszych artystach wielkie wrażenie. Pankiewicz i Podkowiński za kilka lat, za sprawą podjętych w Paryżu eksperymentów malarskich  mieli zostać uznani za twórców polskiego impresjonizmu. W Kazimierzu spotykała się artystyczna awangarda. Pankiewicz, którego malarstwo powoli ugruntowało mu pozycję klasyka występował początkowo jako burzyciel starego, malarskiego porządku. W Kamienicy Celejowskiej trwa wystawa przypominająca sylwetkę Józefa Pankie...

Janusz Szpyt, Ermopoli Janusz Szpyt, Mykonos A oto - moje zdjęcia - Mykonos i Ermopoli widziane z najlepszej perspektywy, z morza, z żaglówki !    Udostępnij