Wielkanoc

Szanowni, Drodzy Czytelnicy, 

Rafael Santi czasem malował takie sceny. 

Częściej u niego było bardziej statecznie. Bez takich emocji. Bez takiej dynamiki. 

Tu każda z osób z obrazu po swojemu niesie swoje zdziwienie, swoje rozczarowanie, swój smutek.

Każdy przeżywa tę scenę złożenia Jezusa do grobu po swojemu. 

Maria mdleje, Magdalena podtrzymuje dłoń Ukrzyżowanego, 

mężczyźni skupiają się na przeniesieniu Jego Ciała.

Mają swoje role, mają swoje zadania. 

Ale czy bez nadziei, myśląc,że to już koniec? 

Że dobra, niezwykła historia, w której brali udział skończyła się właściwie bez żadnych wniosków? 

Wszystko było na nic? 

Wierzący wiedzą, że tu ta historia się nie kończy, ona się dopiero zaczyna.

Niektórzy niewierzący pewnie próbują zrozumieć fenomen tych dni.

Niektórzy pewnie nie próbują zrozumieć.  

   

Święta Wielkanocne. 

Tak dobrze, że są! 

To prawda, że nie zawsze potrafimy dostrzec, co w nich naprawdę dobre.

Te święta to zawsze zapowiedź pięknych, nowych początków. 

Początków małych, trywialnych, codziennych i wielkich, ostatecznych, trwałych.

Życzę Wam czerpania z tych dni tej cudownej aury, która je otacza. 

Aury, która sprawia, że życie staje się lepsze, że ludzie stają się lepsi. 

Odrobinę.Czasem tylko na chwilę. 

Sprawmy, żeby była to jak najdłuższa chwila.

Justyna Napiórkowska 

Wielkanoc       

Złożenie do grobu, Rafael Santi, 1507, Galleria Borghese, Rzym
Zmartwychwstanie, Piero della Francesca, 1463, Muzem Civico, Sansepolcro

Justyna Napiórkowska www.osztuce.blogspot.com