Czersk, skarpa nad dawną doliną rzeki. Wysoki brzeg nad dawna doliną Wisły, w miejscu, z którego rzeka zbłądziła, zboczyła kilka kilometrów stąd. Urokliwy meander nad ciągnącymi się po horyzont sadami.
Jedno z moich ulubionych miejsc w otulinie Warszawy, tu chyba świętowałam większość najważniejszych wydarzeń w życiu.
Trzy wzgórza. Baszta i dwie wieże z czerwonej wypalonej cegły, obok niewielki kościółek, rynek, zapomniany, za duży dla obecnego Czerska: bez proporcji, zawsze zanurzony w sennym, popołudniowym nastroju. Czasem można tu zobaczyć jadące na rowerze zakonnice ze zgromadzenia w pobliskiej Górze Kalwarii. W okolicy zamku często kręcą się rycerze i strojne dworskie panny, z tutejszego towarzystwa wskrzeszania przeszłości. Niewielkie stawy poniżej, audytorium niebywałych wieczornych koncertów: wiosną żab, latem cykad.
Kto wie, może to Czersk byłby tętniącą życiem stolicą Polski? Był czas, że znaczył więcej niż Warszawa! Jego władcy, bracia spoczywają w braterskim uścisku w sarkofagu w katedrze warszawskiej. W XVI wieku ze wzgórza schodziły ku równinie winnice Bony Sforzy. Królowa dostała zamek w królewskim darze, tak zwanej oprawie. Spędziła tu osiem lat, zanim znów kazała spakować wozy i wyjechała do Włoch, do Bari. Czersk mógł być dla niej preludium włoskich pejzaży. To najbliższa Warszawy Toskania! Zapomniane miasto Mazowsza.
Ze skarpy rozciąga się obłędny widok, po horyzont. W dole- równe szpalery jabłoni i jabłonek, w tym roku hojnie obsypanych owocami. Imperium sadownicze w sercu Polski. Stolica legendarnych gruszek.
Zamek w Czersku będzie dla Was niezapomniany. Często wiejący wiatr sprawia, że trzeba się skupić na "tu i teraz". O poranku zobaczycie tutaj niebywały wschód słońca, a wieczorem warto zjechać w dół, w kierunku Wisły i po prostu popatrzeć na wzgórze.
Przesyłam serdeczności!
Foto : Justyna Napiórkowska
Justyna Napiórkowska
Autorka Blogu Roku w dziedzinie Kultury
www.osztuce.blogspot.com
Udostępnij
Więcej sztuki? Zapraszam na blog : www.napiorkowska.blogspot.com
Chateau Czersk est tres jolie et fort!!!
OdpowiedzUsuńsuper blog
OdpowiedzUsuńCiekawa historia. To, że miasto miało większe znaczenie od Warszawy, to jest dla mnie zaskoczeniem. No cóż, biegi wydarzeń nie zależą też od potencjału miejsca. Szkoda, może historia potoczyłaby się inaczej.
OdpowiedzUsuń