Suknia Eleonory Toledańskiej - Agnolo Bronzino we Florencji

Jeśli będziecie Państwo tej zimy we Florencji, proszę koniecznie przekroczyć progi Palazzo Strozzi. Trwa tam wystawa Agnolo Bronzino, jednego z największych manierystów włoskich.


A propos, Bronzino związany był głównie z dworem Medyceuszy, czuję tu dyskretną, historyczną prowokację w fakcie , że dziś wystawiany jest w pałacu wybudowanym dla ich największych wrogów. I to chyba nie są czcze słowa, zapewniam Państwa, że poznałam we Florencji osoby potrafiące szybko, w prostej linii udokumentować  historię swojego rodu do XV wieku ! :)  

Pewnie znacie Państwo chłodne spojrzenie Eleonory Toledańskiej.
Zwykle dwudziestokilkuletnia Eleonora spogląda na odwiedzających Uffizi z namalowanego w 1545 roku portretu z dystansem godnym renesansowej piękności.
Historycy sztuki i biografowie Medicich wielokrotnie pochylali się nad pełną egzaltacji postawą kobiety. Ten obraz to chyba kreacja artystyczna, Eleonora była podobno ciepłą kobietą, z małżeństwa z Cosimo I urodziło się dziesięcioro dzieci, a ich matka podobno bardzo wspierała swojego męża. Zmarła jako trzydziestokilkuletnia kobieta. Choroba zabrała także przedstawionego na portrecie jako uważny dwulatek syna Giovanniego, gdy ten miał lat kilkanaście.

Co pozostało po Eleonorze? Wspaniała, jedwabna suknia z portretu.
Gdy 300 lat po jej śmierci, w XIX wieku otwarto grobowce medycejskie, badaczom ukazały się szczątki Eleonory ubranej w świetnie zachowaną,  zdobioną motywem granatu suknię.
Suknia wyszywana złotą nicią, prawdziwe świadectwo złotego wieku Florencji.