Opłakiwanie z Chomranic to jeden z najcenniejszych obrazów średniowiecznych w polskich zbiorach. Został namalowany około 1440 roku. Dziś znajduje się w zbiorach Muzeum Diecezjalnego w Tarnowie, ale pochodzi z Chomranic w okolicy Nowego Sącza.
W centrum kompozycji, pod krzyżem stoi Maria pochylająca się nad bezwładnym Ciałem Swego Syna. Na Jej twarzy jest głęboki smutek, nie ma jednak rozpaczy.
To ciche opłakiwanie. Opłakiwanie bezgłośne.
Ciało Zbawiciela ułożone na prześcieradle i okryte perizonium cechuje łagodność - to duży kontrast w porównaniu do ciała jednego z łotrów, w konwulsyji skręconego na krzyżu.
Scena jest dynamiczna, choć wszystkie postaci są jak z kamienia, zatrzymane w bezruchu. Przyglądamy się konkretnym czynnościom osób uczestniczącym w zdejmowaniu Ciała z krzyża. Maria Magdalena podaje Janowi olejki wonne, Maria Kleofasowa spokojnie przygląda się Jezusowi, Nikodem i Józef z Arymatei dźwigają Jego Ciało.
Jednak to postawa Matki Boskiej jest najbardziej znacząca, najbardziej przyciąga uwagę. Z Marii emanuje żal, ale nie poczucie beznadziei. A przecież przed kilkima godzinami patrzyła na okrutną mękę swego Syna. Asystowała przy Jego śmierci. Była bezradna wobec wydarzeń.
Jednak w scenie pod krzyżem patrzy w smutku, żalu, ale ze spokojem.
Oczekuje na moment chwały, który ma nadejść trzeciego dnia.
Z okazji Świąt Wielkanocy życzę Państwu tak poteżnej wiary, nadziei i miłości, jaką miała Maria.
Mistrz Opłakiwania, Opakiwanie z Chomranic, 1440, Muzeum Diecezjalne w Tarnowie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz